ละครโลกและบัญชีของบาปและบุญ

ในยุคทองและยุคเงิน ดวงวิญญาณประสบกับความสุขและองศาของพลังของดวงวิญญาณค่อย ๆ ลดลง แต่ไม่มีบาปหรือบุญเกิดขึ้น บาปและบุญหมายความว่าบัญชีของความทุกข์และความสุขถูกสร้างขึ้นโดยดวงวิญญาณ การกระทำที่เป็นบุญคือการกระทำที่จะให้ความสุขแก่ดวงวิญญาณ การกระทำที่เป็นบาปคือการกระทำที่จะให้ความทุกข์แก่ดวงวิญญาณ

คุณภาพของกรรมขึ้นอยู่กับความรู้สึกและความตั้งใจของผู้กระทำด้วยเช่นกัน ความรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับละครสอนให้เรารักษาไว้ซึ่งความรู้สึกของการให้คุณประโยชน์ต่อดวงวิญญาณทั้งหมด เนื่องจากไม่มีใครที่จะสามารถถูกตำหนิได้ไม่ว่าในเรื่องใด ดังนั้นผู้ที่รู้จักละครอย่างถูกต้องจะไม่เคยทำการกระทำที่จะให้ความทุกข์ ในวิธีนี้ บัญชีบาปก็จะไม่เพิ่มขึ้น และถ้าไม่มีการกระทำที่เป็นบาป ก็จะต้องมีการกระทำที่เป็นบุญอย่างแน่นอน และดังนั้นบัญชีบุญก็จะเพิ่มขึ้น

การขาดความรู้เกี่ยวกับละครทำให้เราตำหนิติเตียนผู้อื่นและเก็บความรู้สึกที่ไม่ดีและความปราถนาที่ไม่ให้ประโยชน์ต่อพวกเขา สิ่งนี้เพิ่มบัญชีบาปของพวกเราและเพิ่มบัญชีที่เป็นลบกับพวกเขา ในขณะที่เห็นบางสิ่งที่เลวร้ายกำลังเกิดขึ้น หน้าที่ที่แท้จริงของเราคือการเป็นผู้เฝ้าดูที่ละวางและเป็นอิสระจากความคิดที่ไร้ประโยชน์ หรือการรักษาไว้ซึ่งความรู้สึกที่ให้ประโยชน์และช่วยให้เขาหยุดการทำกรรมที่เป็นลบ แต่เราไ่ม่ควรมีที่ว่างสำหรับบาปด้วยการมีความรู้สึกที่ไม่ให้ประโยชน์และความรู้สึกที่ไม่ดี

ยุคเหล็กกำลังจะจบแล้วและเพื่อการก่อตั้งยุคทอง พระเจ้าจึงอวตารลงมา เนื่องจากในยุคทองไม่มีการหมกมุ่นในกามราคะ ท่านจึงบอกให้เราอยู่อย่างบริสุทธิ์และเป็นโยคี(ผู้ที่มีโยคะกับพระเจ้า) เพื่อที่จะสามารถกลายเป็นเทพได้ ผู้ที่ยังคงหมกมุ่นอยู่ในกิเลสก็สร้างบัญชีบาปของเขาอย่างมากมาย

"ลูกควรมีความเมตตาต่อผู้อื่นด้วยการแสดงให้พวกเขาเห็นหนทางที่จะกลับมสาโทปราทานจากทาโมปราทาน เนื่องจากบาบาได้บอกลูกถึงความล้ำลึกของปรัชญาของบาปและบุญ และอะไรคือบาปและอะไรคือบุญ บุญที่สูงที่สุดคือการคิดถึงพ่อและเตือนผู้อื่นให้คิดถึงท่าน บาปนั้นจะมีการกระทำเมื่อคนนั้นคบหาสมาคมกับเพือนที่ไม่ดีและทำให้ทะเบียนประวัติของตนเองและผู้อื่นเสียหาย การเปิดศูนย์และการใช้ความคิด ร่างกาย และทรัพย์สมบัติไปในการรับใช้ผู้อื่นนั้นเป็นบุญ" SM 18/01/03 revised