Tuesday, February 11, 2014
อดิเทพ ตอนที่ 2 # 10
ดาด้าในแคชเมียร์
และมันจะมีอะไรเหลืออยู่สำหรับครอบครัวของพระเจ้าที่ทำต่อ นอกเสียจากการขับลำนำและนี่คือสิ่งที่พวกเขาทำ พวกเขาสร้างสรรค์ท่วงทำนองที่ดื่มด่ำนับจำนวนไม่ถ้วน ประพรมหัวใจที่เอ่อล้นของพวกเขาลงไปในรูปแบบของดนตรี
งานของลูก ๆ ของบาบาเต็มไปด้วยเพลงแห่งความปิติ ซึ่งมันจะติดปากพวกเขาหรืออยู่ในหัวใจของพวกเขา เพลงของบาบา เพลงแห่งความเป็นสุข เพลงแห่งการเข้าถึงความสมบูรณ์พร้อม เพลงแห่งอิสระภาพจากตัวตนที่อัดแน่น เพลงของการรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว ผู้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด มหาสมุทรของความรัก
บาบาจะเิดินอยู่ในความรักท่ามกลางลูก ๆ ของท่าน เมื่อการชุมนุมจบลงระหว่างวัน และภาพของพ่อที่เต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ก็ฉายไปรอบ ๆ ตัวท่าน ความอบอุ่นสามารถรู้สึกได้ สัมผัสของการเป็นของกันและกัน ของการทำให้เป็นเช่นบ้านที่ที่ซึ่งเราจะปลอดภัยตลอดไป ปลอดภัยและไร้กังวล เมื่อท่านพูดอ่อนหวานเป็นอย่างยิ่ง "โอ.... ลูกรัก" มันเปรียบเหมือนกับช่อดอกไม้ที่เบ่งบานในหัวใจ โครงกระดูกและเนื้อได้ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ดวงวิญญาณโลดแล่นไปเช่นนกที่เป็นอิสระ ไปยังสวรรค์เบื้องสูงที่เป็นที่พำนัก และขับร้องเพื่อความรื่นเริงในความบริสุทธิ์สูงสุด ซึ่งมนุษย์คนใดก็ไม่สามารถนึกภาพออก "โอ...บาบา" ดวงวิญญาณร้องโต้ตอบมา "โอ....บาบา" คำพูดติดปากทุกคน และน้ำตาแห่งความสุขก็ไหลออกมาจากดวงตาของชายเหล่านั้นเหมือนกับกี ที่รดราดไปบนชีวาลิงค์ ทุก ๆ คนที่อยู่ที่นั่นไม่ว่าจะเป็นผู้นำปวงชนหรือเด็กเล็ก ๆ จะมีประสบการณ์อย่างหนึ่ง พ่อของทุก ๆ ดวงวิญญาณ บรรพบุรุษคนแรกสุดของโลก ผู้ซึ่งเป็นคนสอนศาสนาที่แท้จริงยืนอยู่ท่ามกลางพวกเรา
แม้แต่ผู้ซึ่งไม่เคยพบท่านมาก่อน ผู้ที่มาในการชุมนุมเป็นครั้งแรกรู้สึกถึงประสบการณ์ที่มีการเปลี่ยนแปลง เขาเหล่านั้นคิดว่าท่านเป็นพ่อของเขาโดยอัตโนมัติ หัวใจที่หยาบกระด้างได้ถูกหลอมเมื่ออยู่ต่อหน้าท่าน ที่นี่คือชีวิต ที่นี่คือความสุข ที่นี่เป็นพลัง โลกภายนอกเป็นความตาย ที่นี่คือความสงบ ที่นี่คือสัจจะที่ไม่มีด่างพร้อย ที่นี่คือความกล้าหาญ ณ ที่นั่นเป็นวาจาที่เป็นพิษหลองลวง และหลักการทางศีลธรรมที่ขี้ขลาดตาขาว ณ ภายนอกนั้นทุกคนสามารถทำเพียงการสวด ในที่นี้ทุกคนพบคำตอบสำหรับทุกท่านที่สวดวิงวอน ณ ที่นี่ในร่างของคน ผู้ชำระล้างได้ยืนอยู่... บาบา
เหนื่อยอ่อนต่อการพเนจร อยู่ในโลกของความทุกข์ทรมาน
ความเสื่อมสลายของวงจรชีวิต
โหยหาสำหรับเที่ยวบินที่จะกลับบ้าน
ฉันได้มาพบโอมมันดาลี ณ ที่นี่ โดยบังเอิญ
เวลานี้ดวงวิญญาณกำลังขับลำนำอย่างแสนหวาน
โลดแล่นไปสู่โลกของแสง
ฉันได้ตายเสียแล้วขณะที่ชีวิตยังดำเนินไป
ฉันเป็นอิสระ
บัดนี้ ฉันเข้าใจเป้าหมายของชีวิต
ฉันได้พบบ้านของฉันแล้ว
และในที่สุด ณ บัดนี้ ฉันได้พบพระเจ้า
ทุก ๆ เช้า ฉันได้ลงไปอาบอยู่ในมหาสมุทรของความเงียบ
ฉันได้ดื่มน้ำอมฤตจากถ้วยแห่งสัจจะ
ฉันได้เดินอยู่ในหนทางแห่งความสุข
และฝ่าเท้าของฉันไม่เคยสัมผัสพื้นดิน
เหล่านั้นเป็นการตอบสนองที่ดื่มด่ำของเราผู้ซึ่งชีวิตได้เปลี่ยนไปตลอดกาล ด้วยการพบกับบาบา ไม่ว่ารวยหรือจน ผู้ที่มีชื่อเสียง และผู้ที่ขาดแคลน นั่งเคียงคู่กันในสภาพความเป็นพี่น้องทางดวงวิญญาณที่สงบ และความสูงศักดิ์ของดวงวิญญาณ มันเป็นการชุมนุมที่เรียบง่าย แต่มันดูราวกับว่าเป็นราชสำนัก ราชสำนักของอินทรา เทพเจ้าผู้เลื่องชื่อในเทพนิยายของอินเดีย อินทราเป็นเทพเจ้าแห่งฝน และชิพบาบานำมาซึ่งฝนแห่งความรู้ สายฝนแห่งความสงบ พายุแห่งพลังและดวงดาวของความสงบ ทีนั่นทั้งหมดสวมชุดขาว และบางทีมันก็ดูเหมือนกับเป็นการชุมนุมของฝูงหงส์ที่งดงาม ซึ่งคัดเลือกเก็บเฉพาะไข่มุก นกแห่งความบริสุทธิ์ ชีวิตของแสง ผู้หญิงซึ่งเคยติดอยู่กับแฟชั่นเมื่อก่อนนี้ กลับมารู้จักสัมผัสกับความงามที่ยิ่งใหญ่กว่ในความเรียบง่ายในชุดส่าหรีสีขาวที่เรืองรอง ภายนอกที่เรียบง่าย เป็นโอกาสให้ความงามภายในปรากฏออกมาอย่างเด่นชัดยิ่งขึ้น
ความคิดที่สูงส่ง คำพูดที่อ่อนหวาน การมองกันอย่างพี่น้อง ความตั้งใจที่บริสุทธิ์ นี่คือธาตุแท้ของบุคลิกของคนที่เต็มไปด้วยความรู้ เหล่านี้คือผลอันเป็นอิทธิพลจากบาบาต่อดวงวิญญาณ พวกเขาได้ซึมซับความบริสุทธิ์ของดวงวิญญาณที่ซึ่งถูกชักนำโดยชีวิตของบาบาเอง ด้วยพลังที่มีอยู่ในทุก ๆ การกระทำ ท่าทาง และคำพูดของท่าน ความปรารถนาของชีวิตเดิม ๆ ของความทะยานอยาก ความทะนงตนดูเหมือนจะเป็นสิ่งสกปรกสำหรับพวกเขา ณ เวลานี้ มันเป็นเช่นน้ำพิษและสัตว์ในร่างมนุษย์ ด้วยการดื่มน้ำอมฤตของความรู้ ชีวิตของเขาได้เปลี่ยนเป็นชีวิตใหม่ เปล่งประกายอีกครั้งหนึ่ง ความสุขซึ่งไม่เหมือนสิ่งใดได้แผ่ซ่านไปทั่วในหมู่พวกเขา ไม่ได้เป็นการยากสำหรับเขาเลยที่จะตัดสินใจที่จะรักษาความรู้สึกตื่นเต้นของความสูงส่งและความสุขนั้น ไม่ว่าจะต้องสูญเสียอะไรก็ตามเพื่อการดำรงชีวิตอยู่อย่างเช่นโยคี ในการถือพรหมจรรย์และความเงียบภายใน ในการคิดถึงพระเจ้าและเติมคุณสมบัติของพระเจ้าไว้ในจิตใจให้เต็ม การอาศัยอยู่อย่างผู้ครองเรือนแต่ยังเป็นเช่นดอกบัว ถึงแม้่ว่ามันจะยังไม่ได้เป็นยุคทองอย่างที่ทุกคนมุ่งหมาย เราควรจะดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ พวกเขาได้สาบาน และคงอยู่อย่างปราศจากการจมปลักของจิตใจที่ไ่ม่มั่นคงและสำนึกแห่งความเป็นร่าง
อ่านต่อ >>> อดิเทพ ตอนที่ 2 # 11
Labels:
อดิเทพ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment