เมื่อการร่ายรำใกล้จะจบ ฉันถามคนหนึ่งในนั้นว่า เขาได้ประสบการณ์อะไร แต่ฉันเห็นทันทีว่าเขายังคงอยู่ในอารมณ์ที่ล้ำลึก ห่างไกลจากเสียง และยังไม่สามารถหรือพร้อมที่จะจากดินแดนแสนสุขเพื่ออธิบาย มันจะต้องยากมากแม้แต่จะให้เธอพูดออกมา และเสียงที่ดูว่างเปล่า เธอพูดอย่างอ้อยอิ่งว่า ฉันจะบอกท่านในวันพรุ่งนี้ ฉันมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะได้ฟังว่าเธอจะพูดอะไร ดังนั้น ฉันจึงไปบอกบาบาให้ส่งรถไปรับฉันในวันพรุ่งนี้ ฉันจะมาที่นี่
บาบาพูดว่า "ตกลงลูกรัก แล้วเราค่อยว่ากันพรุ่งนี้" ฉันรู้สึกไม่ชอบเลยกับคำตอบของบาบา ฉันพูดว่า "บาบาทำไมบาบาถึงพูดเช่นนี้"
บาบาบอกว่า "เรามีความคิดว่าจะส่งรถไปรับ แต่เราจะดูซิว่าอะไรจะเกิดขึ้นพรุ่งนี้"
ฉันได้ถูกเลี้ยงขึ้นมา เมื่อต้องการได้อะไรก็ได้ทุกสิ่งที่ฉันขอ มีความกระวนกระวายเพราะไม่เคยเตรียมตัวมาก่อนกับคำตอบเช่นนั้น บาบาไม่เคยพูดกับฉันมาก่อนเลยด้วยท่าทางที่เคลือบแฝงและในความโง่เขลาของฉัน ฉันถือว่ามันเป็นการเย้ยหยัน เมื่อก่อนถ้าฉันบอกบาบาให้นำดาวบนท้องฟ้าขอบสวรรค์ ท่านก็จะนำมาให้ บัดนี้ท่านลังเล แม้แต่จะให้ฉันยืมรถใช้ ฉันโกรธมากและออกจากบ้านไป แต่บาบาตามฉันมา และพาฉันไปที่รถ ขับรถไปส่งฉันยังบ้านพ่อสามี ทำให้แน่ใจว่าฉันมาถึงอย่างปลอดภัย แต่ฉันคิดว่าท่านพยายามที่จะแก้ไขสิ่งต่าง ๆ ให้ดีขึ้น และเมื่อฉันลงจากรถ ณ บ้านพ่อสามี
ฉันพูดอย่างฉุนเฉียว " ถ้าพ่อไม่ส่งรถมาพรุ่งนี้ ฉันจะไม่มา"
ฉันจำได้อย่างชัดเจนว่าบาบาตอบว่าอะไร เพราะมันกระแทกฉันทันที ดวงตาของท่านแย้มยิ้ม แม้ว่าเสียงนั้นจะข่มอารมณ์
ลูกรัก ท่านพูด "ลูกจะรู้หรือว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้"
ฉันตอบ " อะไรจะเกิดก็ตามในวันพรุ่ง เราจะดูว่าเป็นอะไร" แล้วฉันก็เข้าบ้านไป
ฉันรู้สึกง่วงนอนทันทีทันใด แต่ประมาณตีสองหรือตีสองครึ่ง ฉันตื่นขึ้นอย่างฉับพลัน มันเป็นแสงที่เต็มห้อง ไม่ใช่แสงที่พบเห็นบนโลก ฉัีนรู้! มันไม่มีแหล่งกำเนิดที่เป็นวัตถุ ในท่ามกลางของแสงนั้นฉันเห็นบาบาตอนแรก ฉันไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น เมื่อนิมิตเริ่มจางลง ฉันหลับตาลงและพยายามจะนอนต่อไป ฉันบอกตัวเองว่าเป็นเพราะการพูดกันเมื่อตอนหัวค่ำกับบาบา ท่านจึงเข้ามาในความคิดที่เต็มพลังเช่นนั้น มันไม่มีอะไรมากกว่าการฝันธรรมดา ๆ
อีกครู่เดียว...ห้องก็ปกคลุมไปด้วยแสงเช่นเดิมอีกครั้ง มันมากเกินกว่าจะเชื่อ! ฉันบังคับตัวเองให้หลับอีกครั้ง มันมากเกินกว่าที่ความคิดของฉันจะเข้าใจได้ แต่ก็ไม่มีทางหนีจากสัจจะได้
ในครั้งที่ 3 บาบา ปรากฏขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มาพร้อมกับศรีกฤษณะยืนอยู่ข้าง ๆ
บาบา บาบาพูดกับฉันด้วยเสียงที่แสนหวานที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ...
"ลูกรัก.... ตื่นเถอะ ลูกต้องทำงานเพื่อการยกระดับโลกนะลูก"
คำพูดของบาบา เหมือนกับลูกธนูที่พุ่งมาปักหัวใจของฉัน ฉันรู้สึกเปลี่ยนไปเพียงแค่คำำพูดเดียวทันทีทันใด
บาบา ฉันพูดตอบ.... บาบามีพระเจ้าอยู่ภายในกับท่าน "ฉันไม่ได้ตระหนักสิ่งนี้เลย ฉันจะทำทุกอย่างตามที่ท่านบอก"
ฉันหลับไปอีกครั้งด้วยความรู้สึกของจิตที่มีความปิติเต็มเปี่ยม ในตอนเช้า ภาพต่าง ๆ ได้กลับมาวนเวียนในความคิดของฉันอีกหลายรอบ และฉันรู้สึกว่าฉันควรจะไปพบบาบาเี่ดี๋ยวนี้เลย
แต่ทันทีที่ฉันพยายามจะลุกขึ้นจากเตียง ฉันรู้สึกปวดและเจ็บไปทั้งตัว จนต้องล้มตัวลงนอนลงไปอย่างหมดหนทาง
ฉันระลึกถึงคำพูดของบาบา ที่พูดว่า "ลูก ..อะไรก็ตามที่เกิดขึ้น แล้วคอยดูกัน" คำพูดนั้นก้องอยู่ในหู บาบารู้อนาคต บาบารู้ล่วงหน้า ฉันดำดิ่งอยู่ในความคิด ความเจ็บปวดทั้งหมดลืมเลือน ในความคิดมีแต่ บาบา พระเจ้าได้มาใช้ร่างของพ่อจริง ๆ ความรู้ทั้งหมดที่ท่านพูดกับฉันเสมอ ๆ ฉันพยายามนึกย้อนไปอีกครั้ง ฉันจำได้เพียงเล็กน้อย เราไม่สามารถจดจำพระเจ้าในลักษณะที่แท้จริงดั้งเดิมของท่าน ในขณะที่ท่านอยู่ในร่างของคนธรรมดา พลังเช่นนั้น เรายังไม่สามารถจะจดจำมันได้
ใกล้พระอาทิตย์ตก พ่อได้มาหาฉัน เมื่อท่านเข้ามาในห้อง น้ำตาแห่งความรักก็นองหน้า ฉันไม่สามารถควบคุมมันได้ ภายในเต็มไปด้วยการยอมรับและรู้สึกสำนึกผิด
ฉันกอดพ่อ "บาบา ฉันพูดทั้งน้ำตา ลูกจำ บาบา ได้แล้ว ตอนนี้ฉันจะทำทุก ๆ อย่างที่พ่อต้องการให้ฉันทำ"
จากวันนั้น ฉันก็ก้าวเข้าสู่เส้นทางชีวิตใหม่
อ่านต่อ >>> อดิเทพ ตอนที่ 2 # 8
No comments:
Post a Comment