ความงดงามของความรู้ที่สูงส่ง
วันหนึ่งขณะที่ดาด้านั่งอยู่หลังบ้านพักกับพวกลูกศิษย์ของกูรูของท่าน ท่านเริ่มรับความรู้สึกประหลาด ท่านเริ่มจดจำว่านี่เป็นความรู้สึกของจิตภายในที่เกิดขึ้น แต่ยังไม่รู้สาเหตุและจุดประสงค์ มีความรู้สึกซึ่งละเอียดของการรับรู้ที่สูง เป็นความชัดเจนของความคิดและการเห็นพลังของการหยั่งรู้ที่จะเข้าใจความจริงเกิดขึื้นภายในอย่างเด็ดเดี่ยว ท่านเข้าห้องของท่าน เพื่อให้พ้นจากผู้คนที่มาเยี่ยม ขณะที่นั่งอยู่คนเดียวซึมซับอยู่ในปรากฏการณ์ที่ไม่สามรถสรุปได้ของความรู้สึกของการคงอยู่ ท่านตกอยู่ภายใต้การดื่มด่ำที่สูงส่ง คลื่นของความปิติที่ไ่ม่สามารถบอกได้ ได้แผ่ลงมาปกคลุมท่าน ซึมซาบไปด้วยความปิติสุข ท่านได้หลุดไปจากสำนึกที่ว่าตนเองคือร่างกาย ท่านเป็นดวงวิญญาณบริสุทธิ์ แสงที่บริสุทธิ์ ลอยอยู่ในทะเลของความปิติสุข และก็ปรากฏภาพนิมิตรของวิษณุเทพ ผู้มี 4 แขน
ดาด้า คิดว่านิมิตที่ได้รับนั้นเป็นการให้โดยกูรูของท่าน ท่านออกไปหากูรูและบอกเล่าประสบการณ์ด้วยความสุขและความรัก แต่ขณะที่พูดอยู่ ดาด้าเข้าใจได้ว่ากูรูของท่านไม่รู้เรื่องเลย จากสายตาที่ว่างเปล่าไม่มีความรู้สึก ชายผู้นี้ไม่มีความรู้เกี่ยวกับสิ่งที่ท่านได้ประสบมาเลย และการได้ประสบการณ์เช่นนั้นมันนอกเหนือความสามารถของกูรูท่านนี้
ความคิดของดาด้าหันไปหาพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด ผู้ปราศจากร่าง ท่านเข้าใจแล้วว่าสัตกูรูเพียงท่านเดียวและนั่นคือตัวพระเจ้านั่นเอง พระเจ้าเท่านั้นที่จะสามารถประทานความงดงามเช่นนั้นได้ ผู้ให้การรับรู้ที่สูงส่งและสติปัญญาที่สูงส่ง มนุษย์ทุกคนเรียกท่านว่า "พระผู้เป็นเจ้า" หรือประกาศว่าพระเจ้าผู้อยู่ทุกหนทุกแห่ง เป็นพระเจ้านั่นเองผู้ซึ่งทำให้ท่านได้รับภาพนิมิตของวิษณุ ดาด้ามีความรู้สึกได้อย่างชัดเจน สิ่งที่ท่านต้องการรู้คือ "ทำไม"
อ่านต่อ >>> อดิเทพ ตอนที่ 1 # 5
No comments:
Post a Comment